Nu nog klein uurtje rijden en we komen op onze eerste bestemming van vandaag de Ostrich farm. Voor 5$ pp kregen we een groot bakje gemengd voeder een bakje nectar een een jeton voor de eendenautomaat en de instructie om links te beginnen en met de klok mee te gaan.
De ezels en de bambi's waren paraat om de eerste stuks uit onze potjes te proeven. Even verder was er een muur met gaten. Het leek wat vreemd maar van zodra we naderden kwam er door ieder gat wel een geitenkop tevoorschijn. Het waarom is me ontgaan maar het was een heel grappig zicht om te zien hoe deze beesten via de gaten probeerden aan voedsel te geraken.
Groots en met veel kabaal staan ze daar dan, de struisvogels. Je kan deze op 3 manieren voederen, via het bakje bovenaan op het hek, via de buizen of uit de hand. Dat laatste is niet evident, één schamele poging heb ik ondernomen maar ipv het voedsel was mijn hand weg.
Zelfs via de bakjes bovenaan was een hachelijke onderneming want die beesten waren wel heel erg gulzig.
Vervolgens een stop bij de eendenautomaat, het beetje voeder dat je kreeg na het inwerpen van je jeton was snel verorbert door de spierwitte eenden.
Als laaste de vogelkooi, amper binnen vlogen de papegaaiachtigen op je hoofd, schouder, ... Het potje nectar was nog niet goed en wel open of heel je lichaam zat vol met vogeltjes.
De monstertruck misten we op een haar na en 45minuten wachten in deze bloedhete temperaturen voor de volgende rit zagen we echt niet zo zitten.
Via de apache trail komen we aan in Goldfield, een klein verlaten ghosttowntje dat nu commercieel is maar we besluiten toch even het stadje te verkennen. Ondanks de enorme hitte loopt er heel wat volk rond. We bekijken wat winkeltjes en de kinderen gaan op verkenning in de reptile exhibition waar bijna alle ratelslangsoorten van Arizona vertegenwoordigd zijn. Maar ook vieze spinnen en schorpioenen zitten er.
We zijn daarna nog serieus geschrokken toen we een verlaten toilet openden en bleek dat daar iemand opzat. Oef het bleek een pop te zijn.
Gezamelijk beslissen we dat we genoeg hitte gehad hebben voor vandaag en we dringend verkoeling nodig hebben en nu we toch in een resort zitten met zwembaden en een lazy river waarom er dan geen gebruik van maken. Maar eerst nog even een Skype stop bij Mc Donalds parking om met Mau af te spreken. Hij stelt voor om bij hem thuis tegen de avond te komen barbequeen en dat ziet iedereen wel zitten.
Het zwempartijtje heeft deugd gedaan en we vertrekken alweer richting Tempe dit keer. Aangekomen blijkt er een gate te zijn, wat nu? Dan maar even texten en we krijgen de code. Het is hier een mooie residentie met nette appartementen en even later arriveren we bij Mau waar we uitbundig ontvangen worden. De bbq staat al buiten. Alles lijkt in orde of toch niet? Mau was verstrooid als hij is vergeten dat Karel de trap niet op kan. We stellen voor om buiten te eten maar dat is voor hem veel te warm nee hij stelt dan maar voor om bij de beste Chinees van Phoenix te gaan eten. Opnieuw de wagen in dan maar met Mau als GPS.
We hebben het snel gevonden en krijgen een tafeltje toegewezen in het overvolle resto, waar we de enige blanken zijn en alle conversaties in het Chinees zijn al een geluk dat we Mau de tolk bij hebben en gemakkelijkshalve laten we de bestelling ook aan hem over. In no time staat het eten op tafel. De echte Chinese keuken en natuurlijk veel te veel. Er wordt heel wat bijgepraat want is is alweer 3 jaar geleden dat we elkaar gezien hebben.
Genoten van het gezelschap en het erg lekkere eten keren we moe naar het hotel terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten