Dag 04 - Water tubing, Sedona

We verlaten Phoenix vandaag en tijdig want we hebben om 9u gereserveerd bij Sedona Adventures om te gaan water tubing op de Verde River. GPS ingesteld en na dik uurtje rijden zouden we ter plaatse zijn. We vinden het niet direct al leek op het internet Sedona Adventures best een grote organisatie te zijn. Uiteindelijk zijn we een bord staan met daarop een pijl die verwijst naar een klein kantoortje. Dit is enkel de aanmeldlocatie maar blijkbaar nog niet de exacte locatie waar je vertrekt, we worden doorverwezen naar deze locatie met een kopij van geschreven instructies en een heel sumiere map. We wagen het er toch op en al bij al blijkt het goed te lukken tot we de laatste instructies volgen want ondertussen zijn we terechtgekomen in de middle of nowhere. En de afstand op het plannetje leek niet ver toch zien we niks en blijven dan maar verder doorrijden tot Karel toch links een auto opmerkt en ja daar blijkt het te zijn. We bespreken nog even waar Karel het best kon wachten op ons. We zijn de eerste die dag en later zullen er nog 2 kleine groepen volgen maar die hebben we nooit gezien. Nu gaat het avontuur beginnen, we hebben de keuze uit een ronde band of eerder een soort bootje. Het is moeilijk kiezen en opteren voor 1 zo'n soort bootje en 2 banden. We krijgen tevens een roeispaan en een waterpistool. Dat laatste valt natuurlijk in smaak bij de kinderen. We gaan wat onwennig het water in en gooien ons in de banden. De eerste meters komen we niet echt vooruit het is dan ook niet evident om te roeien vanuit zo'n tube en ook de natuur is zo mooi dat je het allemaal toch eerst even eens goed over je heen moet laten komen. En dan niet te vergeten het watergevecht tussen de kinderen die er enorm veel plezier in hebben om hun mama nat te maken. Maar dan geraken we toch op dreef. Het is best vermoeiend en al snel komen we de eerste waterversnelling tegen, mega cool! Je tolt helemaal rond en ik probeer gelijktijdig nog wat foto's te maken wat geen evidentie is. Mijn waterpistool weigert dienst tot groot vermaak van de bengels. Onderweg komen we ook nog een reigerachtige vogel tegen die natuurlijk wegvliegt wanneer we heel dichtbij komen. Veel te snel maar best moe halen we de eindstreep. Dan begint het zwaarste deel, de banden, uit het water heisen en helemaal naar boven dragen. Met wat samenwerken lukt het ons. Boven wacht ook Karel op ons en we besluiten hier te picknicken want het is al ruim middag voorbij; Op advies van de tubing-man rijden we daarna een stukje verder waar je een beetje zoals monumentza castle dingen kan zien in de rotsen.

Zoals gewoonlijk vliegt de tijd en eigenlijk wilden we nog langs Monumentza Castle rijden maar daar passen we voor, het blijkt toch nog een half uurtje rijden tot Sedona en willen graag nog de red rock upper loop rijden. We vinden hem makkelijk, en inderdaad je hebt adembenemende zichten op de red rocks. Van drukte is weinig te merken ook al had ik vooraf gelezen dat het hier druk zou kunnen zijn. We blijken de enigne te zijn op de eerste halte, of toch niet? Nee want wat kruipt daar rond de boom, een slang… jakkes. Maar het beestje is banger van ons dan wij van hem, hij slingert rond de boom terwijl ik hem achtervolg met de camera. Hij had beter versterking ingeroepen van zijn vriendje die een boom verder kruipt. Welke soorten het zijn daar komen we als leken niet echt achter.

Volgende halte is Cresent Moon Area, hier zou je een mooie zonsondergang hebben maar daar is het nog te vroeg voor. Maar tevens heb je ook een prachtig zicht op de Cathedral rock en er zijn een aantal plaatsen waar je kan zwemmen inclusief slide rocks. We besluiten toch maar het entreegeld te betalen en we worden alweer beloond met een heel mooi uitzicht. Het is warm en besluiten niet verder te wandelen dan de eerste plaats waar je het water in kan, niet zo makkelijk bereikbaar met de rolstoel maar we proberen het toch, en jawel het lukt al hebben we onze twijfel of we ooit nog terug boven geraken. Het alleen kijken naar al die mensen die uitglijden op de gladde rotsen is al een vermaak op zich maar ook Rani en Branco genieten hetzij af en toe met een pijnlijke poep.

Na 2 uurtjes besluiten we dat het toch wel tijd is om het hotel te gaan zoeken waarvan we vooraf wisten dat dat niet zo eenvoudig zou zijn ook al ligt het aan de enige hoofdstraat in Sedona en inderdaad het vergt ons toch een paar keer op en neer rijden om dan uiteindelijk een klein bordje te vinden. De parking oogt niet echt mooi maar eens we de kamer inkomen vallen onze monden open van verbazing, zo mooi net niet zo mooi als het uitzicht dat we hebben op de redrocks. We blijven dan ook lang op het balkon zitten en proberen iedere 10 minuten een foto te maken om zo langzaam de zon te zien ondergaan.

Stilaan krijgen we honger en vermits we korting krijgen in enkele restaurants, kiezen we één van deze. En we beklagen het ons niet, gewoon lekker en niet te vet meer vragen we niet.